آیا استفاده از هورمون در صنعت مرغداری واقعیت دارد؟
همه ما در طول زندگی خود اصطلاح مرغ های هورمونی را بارها شنیده ایم. تصوری که در همه قشرهای جامعه از گذشته وجود دارد و از برنامه های رادیویی و تلویزیونی هم بسیار شنیده ایم. در ادامه این مقاله در دامیران با ما همراه شوید تا به اشتباهات رایج و غلط در جامعه در استفاده از هورمون در پرورش مرغ های گوشتی بپردازیم.
- استفاده از این هورمون ها در اغلب کشورها بدون مجوز پزشک برای انسان غیرقانونی است که این قانون نیز شامل حیوانات نیز می شود.
- برای رشد در بدن فرآیندهای گسترده ای مثل فعالیت انواع سیستم های متابولیکی موثر می باشد که اثرات تحریک کننده هورمون های رشد بر اندام های بدن تنها جزئی از پیچیدگی های رشد می باشد و هرگز به تنهایی در رشد تاثیری نخواهد داشت.
- تابحال هورمون رشد طیوری به علت قیمت بسیار بالای آن برای هر گرم بصورت تجاری تولید نشده است، زیرا قیمت یک گرم از هورمون رشد برابر است با قیمت یک مرغ.
- سرعت رشد در جوجه های گوشتی بالاست در صورتی که بخواهیم فرآیند رشد را از این بالاتر ببریم در بیشتر موارد پرنده دچار التهاب مفاصل و بیماری آسیت و سکته می شود و همین امر در نهایت منجر به تلفات و غیراقتصادی شدن پرورش طیور می شود.
- هورمون رشد از استروئیدهای آنابولیک است و ورزشکاران از موادی مشابه مثل تستسترون برای افزایش حجم عضلات خود استفاده می کنند. این هورمون ها تنها زمانی در افزایش حجم عضله موثر خواهند بود که در کنار مصرف آن ها تمرینات ورزشی نیز صورت گیرد. در همین رابطه که مرغ ها نمی توانند ورزش کنند مصرف هورمون در آن ها نیز بی تاثیر خواهد بود.
- هورمون ها ساختاری پروتئینی دارند که پس از هضم در دستگاه گوارش اثرات آن ها از بین می رود. مانند هورمون های ترزیقی انسولین که بطور مداوم استفاده می شوند. در چنین شرایطی برای تزریق هورمون به مرغ ها باید هر۹۰ دقیقه یک تزریق انجام شود، زیرا ترشح هورمون های طبیعی در بدن مرغ فرکانس هایی بصورت موجی و پالسی دارد و هرگز مداوم نخواهد بود. اگر بخواهیم هر ۹۰ دقیقه تزریق هورمون را انجام دهیم در یک مرغداری با ۵۰ هزار قطعه مرغ، باید تمام ساعات روز در طول دوران پرورش در حال ترزیق هورمون باشیم که ناممکن و غیرعقلانی به نظر می رسد.
- شرکت های پیشرو در تولید و پرورش جوجه های گوشتی از سالیان گذشته تا کنون تلاش های بیشماری جهت بهبود در ژنتیک مرغ ها انجام داده اند، بگونه ای که در هر سال از طول دوره های پرورش طیور یک روز کم شده است که همین موضوع باعث مقایسه مرغ های محلی با مرغ های پرورشی تجاری شده است و در بسیاری موارد شائبه هایی در مورد هورمونی بودن مرغ های پرورشی تجاری بوجود آورده است.
در نهایت تمامی دلایلی که ذکر شد، استفاده از هورمون را در مراکز پرورش طیور و در مرغ ها رد می کند و بر عدم استفاده از هورمون ها صحه می گذارد. از طرفی مردم نمی توانند قبول کنند که جوجه ای ۴۰ گرمی بیش از ۲ کیلوگرم در مدت ۴۰ روز افزایش وزن پیدا کند. این در حالیست که تحقیق در اصلاح نژاد مرغ های گوشتی از دیرباز صورت گرفته و کماکان در حال انجام است و اهدافی نظیر اقتصادی کردن و کاهش میزان دوران پرورش را دنبال می کنند. در پایان امید داریم که با توضیحاتی که در این مقاله آورده شد کمی دید شما عزیزان را نسبت به استفاده از هورمون در پرورش مرغ های گوشتی اصلاح کرده باشیم.
