بتائین و بهبود استحکام استخوان در مرغ تخمگذار
بتائین یک افزودنی خوراک پرکاربرد در صنعت طیور است که عمدتاً به دلیل توانایی آن در کاهش استرس گرمایی است. تحقیقات جدید دانشگاه ادینبورگ از تغییری در استفاده از بتائین پرده برداری کرده است، نقش آن در بهبود استحکام استخوان در مرغ های تخمگذار.
شکستگی استخوان و سایر اشکال آسیب اسکلتی یک چالش برای مرغ های تخمگذار است. شکستگی ها معمولاً نتیجه پوکی استخوان پیشرونده هستند. پوکی استخوان در مرغ ها در نتیجه تغییرات فیزیولوژیکی هستند که به دلیل شروع فعالیت تولیدمثلی رخ می دهد.
ارزیابی اثرات بتائین رژیم غذایی بر روی مرغ تخم گذار
این تحقیق به منظور بررسی اثرات بتائین جیره طیور بر کیفیت استخوان طیور، هموسیستئین پلاسمای طیور و تولید تخم مرغ در مرغ های تخمگذار طراحی شد. محققان همچنین اثرات بتائین رژیم غذایی را با ۲ سطح فیتاز (۳۰۰ و ۱۰۰۰ FTU/kg) مقایسه کردند. خواص متیل دهنده بتائین در کاهش غلظت هموسیستئین کلیدی بود که سهم بیشتری در کیفیت استخوان دارد.
گزارش یک تحقیق در رابطه با بتائین
در ایک مطالعه از جوجه یکروزه نژاد لومان برای ارزیابی اثرات بتائین جیره بر استحکام استخوان استفاده شد. بتائین رژیم غذایی نیز با فیتاز موجود در ۲ سطح (۳۰۰ FTU/kg و ۱۰۰۰ FTU/kg) مقایسه شد.
۴ رژیم غذایی به شرح زیر استفاده شد:
- کنترل (۰ میلی گرم بر کیلوگرم بتائین)،
- بتائین (۱۰۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم)،
- فیتاز (۳۰۰ FTU/kg)،
- فیتاز (۱۰۰۰ FTU/kg).
اندازه گیری استحکام استخوان در ۴۵ و ۷۰ هفتگی انجام شد.
بتائین و استحکام استخوان
مطالعات قبلی ارتباط معکوس هموسیستئین و استحکام استخوان را نشان می دهد. در این مطالعه، تمرکز بیشتر بر روی اثرات بتائین بر سطوح هموسیستئین پلاسما و چگونگی کمک به استحکام بهتر استخوان بود. استحکام استخوان در تیبیا، بازو و تیغه جناغ اندازه گیری شد. بتائین در این مطالعه به طور قابل توجهی سطوح هموسیستئین را کاهش داد، اما فیتاز تأثیری بر غلظت هموسیستئین نداشت.
بتائین و کاهش هموسیستئین پلاسما
در این مطالعه، مرغ هایی که با بتائین تغذیه شده بودند، غلظت هموسیستئین کمتری نسبت به مرغ هایی داشتند که بتائین دریافت نمی کردند. مرغ های با غلظت های بالاتر هموسیستئین پلاسما استحکام استخوان ضعیف تری داشتند. این در قدرت شکستگی استخوان درشت نی و استخوان بازو و چگالی استخوان درشت نی مشهود بود و در پرندگانی که از بتائین تغذیه می کردند بیشتر بود.
محققان خواص متیل دهنده بتائین را به عنوان کلیدی در کاهش غلظت هموسیستئین شناسایی کردند که سهم بیشتری در استحکام استخوان دارد. آنها بر اهمیت درک چگونگی تأثیر منفی سطوح بالای هموسیستئین بر استحکام استخوان تأکید کردند.
هموسیستئین در چرخه ترانس متیلاسیون دخیل است، جایی که می تواند از طریق مسیر متیلاسیون مجدد به متیونین تبدیل شود. بتائین به عنوان یک دهنده متیل عمل می کند و تبدیل هموسیستئین به متیونین را افزایش می دهد و در نتیجه بر سطح هموسیستئین تأثیر می گذارد.
جیره غذایی طیور چه تاثیری بر نطفه دار شدن تخم مرغ و کیفیت آن دارد ؟
شواهد قابل توجهی وجود دارد مبنی بر اینکه سطوح بالای هموسیستئین بر اتصال متقابل کلاژن تأثیر می گذارد و در نتیجه به پوکی استخوان کمک می کند. اتصالات عرضی کلاژن به استحکام ساختاری استخوان کمک می کند. غلظت بالای هموسیستئین بر آنزیم لیزیل اکسیداز تأثیر می گذارد که تشکیل پیوند متقابل کلاژن پایدار را مختل می کند. علاوه بر این، هموسیستئین با تحریک تشکیل و فعالیت استئوکلاست ها از طریق افزایش تولید گونه های اکسیژن فعال درون سلولی (ROS) جذب استخوان را افزایش می دهد.
این تحلیل رفتنن استخوان توسط استئوکلاست ها باعث کاهش محتوای ساختاری استخوان می شود و در نتیجه استخوان ضعیف تر می شود.
قدرت مقاومت در برابر شکستگی استخوان درشت نی و استخوان بازو
در چندین مطالعه نشان داده شده است که قدرت شکستگی تیبیا یک اندازه گیری قابل اعتماد برای بررسی استحکام استخوان است. این ویژگی استحکام استخوان ارتباط زیادی با وراثت ژنتیکی دارد.
بتائین اثر آماری معنی داری بر قدرت مقاومت در برابر شکستگی استخوان درشت نی داشت. مرغ هایی که با بتائین تغذیه می شدند نسبت به طیوری که با بتائین تغذیه نمی شدند، استحکام و تراکم درشت نی بالاتری داشتند. اثری از بتائین بر قدرت مقاومت در برابر شکستگی استخوان بازو وجود نداشت، اما اثری از سن داشت.
استحکام استخوان بازو در مرغ ها در سن ۴۵ هفتگی بیشتر از ۷۰ هفتگی بود. با این حال، بین سطح هموسیستئین پلاسما و قدرت شکستگی استخوان بازو همبستگی منفی معنیداری وجود داشت. آنچه در مورد استخوان بازو جالب بود این بود که این تنها ویژگی استخوانی بود که با هموسیستئین همبستگی داشت.
تراکم استخوان تیغه جناغ
استخوان تیغه جناغ یکی از استخوانهای مرغ تخمگذار است که بیشتر در معرض آسیب یا شکستگی است. در این مطالعه همبستگی مثبتی بین هموسیستئین و تراکم استخوان تیغه جناغ وجود داشت. در حالی که این بر خلاف انتظارات محققان بود، انتظار آنها این بود : «ممکن است پینههایی که از آسیبهای استخوان تیغه جناغ به وجود میآیند، تراکم استخوان را افزایش دهند، به طوری که استخوانهای تیغه جناغ ضعیفتر – تا حدودی برخلاف شهود – تراکم بالاتری داشته باشند.»
تاثیر سن
در مطالعه حاضر، این مکمل در ۴۵ هفتگی تأثیر قابل توجهی بر کاهش غلظت هموسیستئین پلاسما داشت اما در ۷۰ هفتگی تأثیری نداشت. قدرت درشت نی و استخوان بازو در سن ۴۵ سالگی بیشتر از ۷۰ هفتگی در مرغ ها بود. اثر بتائین از طریق هموسیستئین ممکن است در غلظتهای بالاتر بازسازی استخوان بیشتر باشد، که در سنین پایینتر در طول دورههای رشد و تخمگذاری زیاد اتفاق میافتد. به گفته محققان، با افزایش غلظت هموسیستئین، بتائین ممکن است کمتر موثر باشد، زیرا غلظت هموسیستئین در ۷۰ هفتگی بیشتر از ۴۵ هفتگی بود.
عملکرد و کیفیت تخم مرغ
نتایج پژوهشگران نشان داد که افزودن بتائین و فیتاز در جیره طیور تأثیر قابلتوجهی بر رشد طیور و سیستم تولیدمثلی آنها ندارد – طیور از همه گروههای تیمار (گروههای بتائین و فیتاز) تولید بالایی داشتند و تخمهایی با کیفیت مشابه تولید کردند. با این حال، مرغ هایی که با ۱۰۰۰ FTU/kg فیتاز تغذیه شده بودند، نسبت به مرغ هایی که با جیره بتائین و فیتاز با ۳۰۰ FTU/kg فیتاز تغذیه می شدند، مصرف خوراک بیشتری داشتند.
بتائین یک استراتژی تغذیه بالقوه برای استحکام استخوان است
نتیجه گیری شد که کاهش هموسیستئین از طریق افزودن بتائین منجر به افزایش استحکام استخوان، به ویژه در استخوان درشت نی و بازو می شود. این مکمل یک استراتژی تغذیه ای بالقوه برای استحکام استخوان است زیرا در چرخه ترانس متیلاسیون مداخله می کند و منجر به کاهش سطح هموسیستئین پلاسما می شود.
نکات مهم بهداشتی در پرورش مرغ بومی
بتائین بر کیفیت یا تولید تخم مرغ تأثیر نمی گذارد
همچنین شایان ذکر است که افزودن این مکمل در رژیم غذایی، استحکام استخوان را بدون تأثیر بر کیفیت یا تولید تخم مرغ بهبود می بخشد. در نتیجه، این مکمل می تواند به عنوان یک ابزار مداخله ای برای کاهش نگرانی های رفاهی در مرغ های تخمگذار استفاده شود. همچنین لازم به یادآوری است که تغییرات در استحکام استخوان مشاهده شده در مرغ های تخمگذار ناشی از عوامل متعددی است.
۴ حوزه وسیع (به استثنای ژنتیک) که می توانند تغییرات و یا افزایش شکستگی ها را مستقل از تولید تخمک توضیح دهند، عبارتند از:
- سن اولین تخم مرغ
- استخوانی شدن دیرهنگام
- بیماری های استخوانی مستعد کننده
- عدم تحرک منجر که به سلامت استخوان می شود