۵/۵ - (۱ امتیاز)

جفت گیری طبیعی یا تلقیح مصنوعی مرغ

در جفت گیری طبیعی برای هر ۱۰ مرغ یک خروس لازم است ولی با تلقیح مصنوعی مرغ، یک خروس برای بارور کردن ۱۰۰ تا ۱۵۰ مرغ در هفته کافی است. در حال حاضر نسبت ۱ خروس به ۱۲ مرغ به جای ۱ به ۸ یا ۱ به ۱۰ که حدود ۵ تا ۱۰ سال پیش توصیه می شد عمومیت یافته است. اولین مایع منی خروس ۱ سی سی حجم دارد (غلظت اسپرم ۴ ملیارد در میلی لیتر است) ولی پس از چند بار جفت گیری این مقدار به ۱/۵ سی سی و کمتر می رسد. یک خروس ممکن است روزانه ۱۰ تا ۳۰ بار جفت گیری می کند.

عضو جفت گیری خروس فالوس (Phallus) نام دارد. پس از جفت گیری اسپرم ها فورا در فضای واژنی – رحمی حرکت کرده و در غدد ذخیره اسپرماتوزئیدی اینفاندیبولوم ذخیره می شود. اگر تخم مرغ در اویداکت نباشد اسپرم در مدت ۳۰ دقیقه این مسافت را طی می کند. در پانزدهمین دقیقه پس از تخمک گذاری چندین اسپرم از غدد ذخیره به طرف ناحیه پیش هسته یا پرونوکلئوس واقع بر سطح زرده حرکت می کنند و ۴-۳ اسپرم وارد زرده شده و تنها یکی از آنها با سلول تخمک متحد شده و سلول تخم یا زایگوت را می سازند..

مرغ هایی که طول مدت باروری آنها طولانی تر است غدد ذخیره اسپرم آنها حاوی بیش از ۲۰ اسپرماتوزوا می باشد بیضه ها در نزدیکی کلیه ها قرار دارند و پیش از بلوغ کام کوچک هستند و هریک فقط ۱ تا ۲ گرم وزن دارند. بیضه ها وضعیتی مشابه تخمدان در مرغها دارند و در حدود سن ۱۸ هفتگی افزایش شدید در اندازه آنها ایجاد می شود بطوریکه بیضه خروس بالغ ۱۵ تا ۲۰ گرم وزن دارد و بسادگی دیده می شوند. تولید روزانه اسپرم در حدود ۱۰۰ میلیون به ازای هر گرم از وزن بیضه است. برخی برآوردها نشان می دهد که باروری به وسیله کمتر از ۹۰ درصد خروس های موجود در گله حاصل می شود.

متأسفانه غالبا انتخاب فیزیکی چنین خروس هایی امکان پذیر نیست زیرا خروس های ابتدا و انتهای سلسله مراتب اجتماعی ، بدون کارایی هستند. خروس های کوچک در انتهای سلسله مراتب اجتماعی، بدلیل ناتوانی و خروس های ابتدای سلسله مراتب اجتماعی یا خروس های غالب بدلیل روش جفتگیری غلط ( و فعالیت زیاد ) کارایی ندارند. احتمالا خروس های متوسط در گله تأمین کننده بخش عمده باروری در گله هستند. خروس ها می توانند از سن ۱۲ هفتگی منوط به اندازه بدن و برنامه نوری منی تولید کنند. اما اسپرم چنین خروس هایی ندرتا زنده است و بلوغ مؤثر حداقل تا سن ۱۸ هفتگی حاصل نمی شود.

اگر خروسها را از گله حذف کنیم تا ۴ هفته، باروری به مقادیر کمتری وجود خواهد داشت و پس از چهار تا پنج روز که از حذف خروسها می گذرد این کاهش باروری سرعت می گیرد.

تلقیح مصنوعی مرغ

اسپرم گیری از خروس ها با ماساژ ناحیه نرم شکم در زیر استخوان های لگنی صورت می گیرد و در لوله باریک جمع آوری می شود. سپس منی را با رقیق کننده های خاص رقیق کرده و حدود ۰/۰۵ میلی لیتر (حاوی حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون اسپرم) از منی را در عمق تا ۵ سانتی متر اویداکت وارد می کنند. تلقیح مصنوعی مرغ باید هر ۵ تا ۷ روز تکرار شود.

از خروسها حدود ۳ بار در هفته اسپرم گیری می شود. معمولا اسپرم گیری در صبح و تلقیح مرغها در شب صورت می گیرد. برای تلقیح مصنوعی مرغ نیاز به شخصی است که در هر ساعت از ۱۴۵ خروس اسپرم گیری کرده و ۲۰۰ تا ۲۹۰ مرغ توسط یک فرد در هر ساعت تلقیح گردد.

تعداد خروس برای مرغ ها

در جفت گیری طبیعی برای هر ۱۰ مرغ یک خروس لازم است ولی با تلقیح مصنوعی مرغ ، یک خروس برای بارور کردن ۱۰۰ تا ۱۵۰ مرغ در هفته کافی است. در حال حاضر نسبت ۱ خروس به ۱۲ مرغ به جای ۱ به ۸ یا ۱ به ۱۰ که حدود ۵ تا ۱۰ سال پیش توصیه می شد عمومیت یافته است.

نکته:

تخم مرغ بارور هنگام خارج شدن از بدن مرغ حدود ۱۰۰۰ سلول دارد. به طور تجربی با مصرف جیره های حاوی سطوح بالای آمینو اسید تریپتوفان نزاع خروس ها کاهش می یابد. سطح طبیعی تریپتوفان در جیره مرغ های مادر ۰/۲ درصد است، اگر سطح تریپتوفان به بیش از ۰/۷۵ برسد اثر آرامش بخش بر روی خروس ها دارد ( اگر چه اثر مهیج بر روی مرغ ها دارد). تریپتوفان به عنوان یک واسطه عصبی (سروتونین) که بر رفتار تأثیر می گذارد، عمل می کند. به نظر می رسد بیشترین اثر تریپتوفان در کاهش نزاع خروس ها در زمان مصرف دان در هنگام صبح باشد. متأسفانه در شرایط حاضر تریپتوفان بسیار گران است و چنین درمانی به طور معمول غیر اقتصادی است.