کوکسیدیوز همچنان چالش برانگیز است

نکاتی از دامپزشک فارم ساندرسون آمریکا ، دکتر Philip A. Stayer

من از زمان تحصیلات تکمیلی ، در سال ۱۹۹۰ ، در مورد کوکسیدیوز بسیار آموختم . در واقع ، پایان نامه کارشناسی ارشد من در مورد کوکسیدیوز در جوجه های گوشتی بود. من ۱۵۰ صفحه در مورد مدفوع مرغ نوشتم.

۳۰ سال بعد ، با کوکسیدیوز بسیار سر و کار داشته ام . این یک نکته قطعی است که همیشه چیزهای بیشتری برای یادگیری وجود دارد و پیشگیری از این بیماری همه جا همچنان چالش برانگیز است.

مانند بسیاری از دامپزشکان فعال در صنعت، من از یونوفورها استفاده کرده ام که دیواره های سلولی کوکسیدیوز را ضعیف می کند ، بنابراین مستقیماً بر انگل تأثیر می گذارد. برخی از عفونت ها با یونوفورها ، که در اصطلاح عامیانه “نشت” نامیده می شود ، انتظار می رود ، اما این یک عفونت غافلگیر کننده نیست. قرار گرفتن محدود در معرض روده پرندگان اجازه می دهد با انگل تماس داشته باشند ، که باعث ایجاد ایمنی میزبان می شود.

در مقابل ، ضد کوکسیدیوز های غیر یونوفور در داخل سلول های انگل کار می کنند در حالی که خود کوکسیدیا در داخل بافت میزبان تکثیر می شوند. این نوع ضد کوکسیدیوز ، در صورت موثر بودن ، عفونت های کوکسیدیایی را در سطوح پایین نگه می دارد تا از پاسخ ایمنی قابل توجه جلوگیری کند. به طور کلی ، یونوفورها تمایل دارند تا برای مدت طولانی تری در مقایسه با ضد کوکسیدیوز های غیر یونوفر ، ایمنی ایجاد کنند ، اما همیشه استثنائاتی در همین قاعده ساده وجود دارد.

عواقب پیش بینی نشده کنترل کوکسیدیوز

در اولین سالهای فعالیت من در زمینه تولید دارو ، طیف وسیعی از داروهای ضد کوکسیدیوز مورد استفاده قرار میگرفت و با فصول مختلف از انواع متفاوت ضد کوکسیدیوز استفاده میشد. به منظور کاهش مقاومت ، حفظ اثر بخشی محصول و به حداقل رساندن انگل در گله.

من به راحتی اعتراف می کنم که علیرغم نظارت دقیق بر وضعیت سلامت گله ، برخی تغییرات را در طول این مسیر انجام دادم که فکر می کردم برنامه های خوبی برای کنترل کوکسیدیوز باشد اما در نهایت به لغو این طرح به دلیل موثر نبودن آن منجر شد. یا شیوع کوکسیدیوز بالینی دیده میشد یا بازده خوراک ضعیف بود.

به طور معمول ، هنگامی که چالش های کوکسیدیوز به دلیل افزایش رطوبت بستر افزایش می یابد ، از یک ضد کوکسیدیوز غیر یونوفر در هوای سرد استفاده می کردم. از یونوفورها برای تکمیل ضد کوکسیدیوز های غیر یونوفور استفاده شد. ما در مرحله شروع با یک ضد کوکسیدیوز غیر یونوفور شروع می کنیم ، سپس در دوره رشد و تکمیل به سراغ یک یونوفور می رویم. در هوای گرمتر و خشک تر ، از یونوفورها به طور انحصاری از محل استقرار تا برداشت استفاده می کنیم.

من همچنین از واکسن کوکسیدیوز استفاده کرده ام. واکسن ها جمعیت گونه های مختلف ایمریا را در دوزهای فرموله شده مورد استفاده قرار میدهند که در واقع باعث عفونت انگلی محدودی می شود، بنابراین در بدن جوجه ها بدون بروز بیماری بالینی، ایمنی ایجاد می کنند. فرمول های مختلفی از واکسن های تجاری کوکسیدیوز در ایالات متحده موجود است. همه آنها حداقل دارای سه گونه ایمریا هستند که اغلب باعث بروز کوکسیدیوز در جوجه های گوشتی می شوند: E. acervulina ، E. maxima و E. tenella.

واکسن های کوکسیدیوز یا قبل از جوجه درآوری به درون تخم مرغ تلقیح میشود، یا در روز خروج از تخم روی جوجه ها اسپری می شود. صرف نظر از فناوری کاربردی ، جوجه ها باید اووسیست های اسپور شده مصرف کنند تا هر کدام از واکسن ها موثر باشند. فقط مشاهده رنگ افزوده شده به واکسن در پشت جوجه ها یا در دهان آنها هنگام تزریق واکسن به این معنی نیست که هر جوجه دوز موثری دریافت کرده است ، اگرچه اکثر واکسن ها می توانند بیش از ۹۰ درصد جذب شوند.

آب و هوا بر زمانبندی واکسن کوکسیدیوز تأثیر می گذارد

استفاده من از واکسن های کوکسیدیوز به دلیل مسائل ضروری مدیریت گله به طور کلی به ماه های تابستان محدود شده است. پرندگان جوان باید قبل از اینکه مقادیر زیادی اووسیست در منطقه تولید مثل جمع شود در سراسر مزرعه پراکنده شوند، که این کار در هوای گرم نسبت به سرد راحت تر است. گله های مصرف کننده ی ضد کوکسیدیوز یا واکسن از حمایت روده ای غیر اختصاصی که توسط آرسنیکال هایی مانند آنتی بیوتیک های ۳-نیترو و گرم مثبت ارائه می شود، بهره مند شدند.

چندین سال سعی کردم از واکسن‌های کوکسیدیوز بدون ضد کوکسیدیوزها استفاده کنم، اما متوجه شدم که سلامت گله به خوبیِ زمانی که واکسیناسیون با یک ضد کوکسیدیوز دنبال می‌شد، نبود – البته نه قبل از ۱۴ روزگی، زیرا اووسیست‌های واکسنی ایمنی را تحریک می‌کنند،و از بین می‌روند.

من همچنین دریافتم که پس از واکسیناسیون، ۳-nitro به اندازه استفاده از یک ضد کوکسیدیوز داخل خوراک موثر بود. هنگامی که ۳-nitro از بازار حذف شد، یافتن جایگزینی به همان اندازه مؤثر پیچیده بود، اگرچه ضد اکسیدیوز های مختلف درون خوراکی پیش رفتند.

برنامه Bioshuttle مورد علاقه است

امروزه، ترکیب واکسیناسیون و به دنبال آن ضد کوکسیدیوز های مختلف – که اغلب برنامه “بیوشاتل” نامیده می شود – همچنان یک برنامه مطلوب در میان تولیدکنندگان گوشتی است. من دریافتم که دوزهای بالاتر یونوفورها برای انجام همان درجه کنترل کوکسیدیوز لازم است که دوزهای پایین تر با ۳-nitro مورد نیاز است. نمی‌دانم چرا، اما شاید ۳-nitro پشتیبانی کمکی برای کنترل کوکسیدیوز ارائه میکند که تا زمانی که از بازار حذف نشد، قدردان آن نبودیم. برای به دست آوردن سلامت گله به سطح قبلی ، اکنون به نظر می رسد که واکسیناسیون کوکسیدیوز همراه با دوزهای بالاتر یونوفور ضروری است. این بر اساس نمرات ضایعات روده ای و عملکرد گله است.

از نظر تئوری، واکسن‌های کوکسیدیوز شروع کننده عفونت‌های تحت بالینی هستند که باعث ایجاد ایمنی می‌شوند، در حالی که آنتی‌کوکسیدیوز های خوراکی، پرندگانی را درمان می‌کند که داخل گله در سنین یک روزگی واکسینه نشده‌اند. میزان موثر هر گونه ایمریا باعث افزایش ریزش اووسیست می شود. اگر مرغ در واکسیناسیون یک روزه فراموش شود، مواجهه بعدی با کوکسیدیوز ممکن است ۱۰ یا حتی ۱۰۰ برابر بیشتر باشد اگر طیور از مدفوع سایر طیور گله ای که به درستی واکسینه شده اند مصرف کند.

پرندگان جوان‌تر نسبت به پرندگان مسن‌تر نسبت به چالش کوکسیدیایی مقاوم‌تر به نظر می‌رسند، که شاید به دلیل محدود بودن سطح مخاط روده برای تکثیر انگل باشد. در مراحل بعدی رشد، دوز بالاتر اووسیست کوکسیدیوز و سطح روده ای بیشتر، گله از دست رفته را نسبت به پرندگانی که در هچری واکسینه شده بودند، در معرض خطر بیشتری برای کوکسیدیوز بالینی قرار می دهد. استفاده از یک ضد کوکسیدیوز – به ویژه یک یونوفور – به محدود کردن آسیب به جوجه هایی که در مراحل بعدی زندگی در معرض افزایش تعداد اووسیست قرار می گیرند کمک می کند.

توصیه های فعلی برای مدیریت کوکسیدیوز

توصیه فعلی من برای کنترل کوکسیدیوز استفاده از طیف وسیعی از ابزارهای ضد کوکسیدیوز موجود است. از نظر عملی، این به معنای استفاده از واکسن کوکسیدیوز است که در تخم مرغ استفاده می شود یا روی پرندگان یک روزه اسپری می شود و پس از آن یک ضد کوکسیدیوز در خوراک مصرف می شود. واکسن های کوکسیدیوز باید در دوز توصیه شده استفاده شوند تا نتایج مطلوب حاصل شود. داروهای ضد کوکسیدیوز در خوراک باید با کمترین دوز موثر استفاده شوند، اما ممکن است محدوده دوزی داشته باشند که بر اساس پایش سلامت گله، در صورت نیاز افزایش و کاهش می‌دهد.

در مزارع ساندرسون، ما با استفاده از برنامه‌های بیوشاتل در چندین منطقه و فصل آب و هوایی، حتی در طول سال، موفق بوده‌ایم، و هیچ مشکلی در مقاومت ضد کوکسیدیایی مشاهده نکرده‌ایم.

کوکسیدیوز مسلماً گران‌ترین پاتوژن برای تولید تجاری جوجه‌های گوشتی است زیرا یک بیماری روده‌ای است که مستقیماً بر استفاده از خوراک تأثیر می‌گذارد و خوراک هزینه اصلی تولید جوجه‌های زنده است.

با نگاهی به گذشته، تغییر عمده ای که بر کنترل کوکسیدیوز تأثیر می گذارد، از دست دادن ابزارهای مؤثر است.

در سیستم های معمولی، از دست دادن ۳-nitro است.

در سیستم های بدون آنتی بیوتیک، استفاده از یونوفورها ممنوع است، زیرا آنها توسط FDA آنتی بیوتیک در نظر گرفته می شوند.

در غیر این صورت از زمان کمبود داروهای ضد کوکسیدیوز جدید، تغییرات زیادی صورت نگرفته است. اگر تغییرات قابل توجهی در نحوه مدیریت کوکسیدیوز ایجاد شود ، در دهه های آینده جالب خواهد بود.