نگاهی به وضعیت این صنعت به شدت وابسته به واردات نهاده‌های دامی طی چند دهه گذشته حاکی از فراز و نشیب‌های بسیار بوده است. گاهی نایاب بوده و زمانی روی دست مرغدار مانده، زمانی افزایش نرخ و زمانی افت شدید قیمت داشته و همه این اتفاقات در شرایطی رخ می داد که سایه ارز ترجیحی بر سر کل این صنعت مانع از روشن شدن دقیق وضعیت و ارزیابی موقعیت می‌شد.

سال هاست بحث اندک بودن بهره وری پرورش گوسفند در ایران داغ است و افراد زیادی به بیان دلایل آن از نظر خود پرداخته اند. غالب این افراد پرزایش نبودن نژادهای ایرانی را علت العلل این مسئله دانسته و وارد کردن نژادهای دوقلوزای خارجی را پیشنهاد می کنند، غافل از اینکه این چالش زوایای مغفول زیادی داشته و چاره کار به این راحتی در دسترس نبوده و نیست.

در سال های اخیر در سراسر دنیا به علت افزایش درآمد، گسترش شهرنشینی و رشد جمعیت، تقاضا برای گوشت افزایش یافته است. در بین انواع گوشت، گوشت گوسفند چهارمین نوع پرمصرف دنیا بوده و در کشورهایی مانند استرالیا، نیوزلند، هند، خاورمیانه و بخش هایی از اروپا منبع اصلی تامین پروتئین مردم است.

کشور ایران با داشتن جمعیتی حدود 85 میلیون نفر یکی از بزرگترین، پرجمعیت ترین و قدرتمندترین کشورهای منطقه خاورمیانه است. امنیت غذایی یکی از اصلی ترین مولفه های قدرت در دنیای امروز به حساب آمده و هر کشوری می کوشد که در این زمینه کمترین حد از وابستگی را داشته باشد. خوشبختانه سبد غذایی مردم ایران متنوع بوده و شامل انواع گوشت، غلات..

اگر مسئولین این مابه­ التفاوت را در قالب مرغ یارانه ای (به قیمت هر کیلو سیزده هزار تومان) توزیع کنند، می توانند حداقل به هر نفر از ایرانیان سالانه بین 9 تا 11 کیلوگرم مرغ یارانه ای بدهند. مسئله بقا یا حذف ارز ترجیحی (4200 تومانی) در سال 1400 برای تامین اندک کالاهای باقی مانده مشمول ارز ترجیحی از جمله نهاده های دام و طیور یعنی ذرت و کنجاله سویا (و یا دانه روغنی سویا)..