زنبور داری در جهان را می توان به اولین نشانه بدست آمده از زنبور عسل نسبت داد. این نشانه فسیلی است که از لای صمغ های منطقه بالتیک بدست آمده است. این فسیل حدود ۴۰ میلیون سال قدمت دارد. در حال حاضر از یک فسیل زنبور عسل در موزه تاریخ طبیعی نیویورک نگهداری می شود که قدمت آن حدود ۲۰ میلیون سال تخمین زده شده است.

بره موم ماده ای است شبیه موم، خمیری شکل و چسبناک با بوی نسبتا مطبوع که رنگ آن از زرد، سبز و قرمز تا قهوه ای تیره متغیر هست. رنگ و عطر بره موم در مناطق مختلف متفاوت بوده و خصوصیات آن بستگی به نوع گیاهان موجود در هر منطقه دارد. بره موم معمولا در جلوی دریچه پرواز کلونی زنبور عسل يافت شده و زنبوران برای ساخت آن از صمغ یا رزین موجود در تنه، شاخه، برگ و جوانه گیاهان استفاده می کنند.

کوچک ترین گونه زنبور عسل هست که انتشار آن در قسمت غرب کره زمین از عمان و جنوب ایران (جنوب استان های کردستان و فارسی استان های خوزستان، بوشهر هرمزگان) شروع و تا شرق کره زمین یعنی اندونزی ادامه دارد این زنبور فقط یک شان می سازد که ۲۵ تا ۳۵ سانتی متر عرض و ۱۵ تا ۱۷ سانتی متر طول دارد این زنبور یکی از مهم ترین حشرات گرده افشان در جنوب ایران هست.