زنبور داری در جهان را می توان به اولین نشانه بدست آمده از زنبور عسل نسبت داد. این نشانه فسیلی است که از لای صمغ های منطقه بالتیک بدست آمده است. این فسیل حدود ۴۰ میلیون سال قدمت دارد. در حال حاضر از یک فسیل زنبور عسل در موزه تاریخ طبیعی نیویورک نگهداری می شود که قدمت آن حدود ۲۰ میلیون سال تخمین زده شده است.

بره موم ماده ای است شبیه موم، خمیری شکل و چسبناک با بوی نسبتا مطبوع که رنگ آن از زرد، سبز و قرمز تا قهوه ای تیره متغیر هست. رنگ و عطر بره موم در مناطق مختلف متفاوت بوده و خصوصیات آن بستگی به نوع گیاهان موجود در هر منطقه دارد. بره موم معمولا در جلوی دریچه پرواز کلونی زنبور عسل يافت شده و زنبوران برای ساخت آن از صمغ یا رزین موجود در تنه، شاخه، برگ و جوانه گیاهان استفاده می کنند.

در شبکیه چشم انسان یک میلیون سلول مخروطی از سه نوع مختلف و یک صد میلیون سلول میله ای وجود دارند. دیدن رنگ ها توسط سلول های مخروطی که هر یک از انواع آن جهت رنگی خاص تخصیص یافته اند، ممکن شده است. در سلول های مخروطی و میله ای طی فرآیندی نوری - شیمیایی، پیام های بینایی به شکل پالس های الکتریکی توسط عصب اپتیک هدایت می شوند.

بطور کلی گونه ها، نژاد ها و دورگه های زنبور عسل اختلافات ظاهری، ساختمانی و رفتاری زیادی با هم دارند. این تفاوت ها اساسا تحت انتخاب طبیعی در طول زمان بسیار طولانی حاصل می شوند. بعضی از خصوصیات حاصله از نظر محققین مطلوب و بعضی نامطلوب می باشند. یکی از خصوصیات جالب توجه زنبور عسل این است که منشا جنسیت آنها هاپلودیپلوئید..